Een doctoraatsstudie schrijven is niet zomaar iets wat je in een handomdraai doet, en het

heeft me zes jaar hard werken gekost om dit mooi afgewerkte boek voor het oog van de

lezer te krijgen. Ik zal maar een open deur intrappen: ja, een doctoraat schrijven is een

bezigheid die je in je eentje uitvoert. Het bestaat vooral uit het achter een bureau zitten.

Nu en dan krijg je een belangrijke email binnen, waarin ofwel staat dat je werk

afgewezen is, ofwel dat je je studie mag aanpassen zodat het nog eens kan geëvalueerd

worden. Soms mag je zelfs het extreme geluk beleven dat je artikel aanvaard wordt voor

publicatie. Die ups en downs deel je gelukkig met de mensen rondom je, en dat zorgt

ervoor dat een doctoraat helemaal geen eenzame bezigheid is. Het is hier, op deze plek

helemaal aan het begin van het afgewerkte product, volledig op zijn plaats deze mensen

in de bloemetjes te zetten.

In de eerste plaats, en dat bedoel ik letterlijk, want zij heeft mijn doctoraat echt vanop

de frontlijn meegemaakt, wil ik mijn promotor Mieke Van Houtte vanuit het diepste van

mijn hart bedanken voor alles wat ze in mij geïnvesteerd heeft. Ze heeft de academische

spirit in een pas afgestudeerde sociologiestudent doen ontwaken en heeft hem ingewijd

in de sociologische metier zodat hij eindelijk zijn eigen wetenschappelijke studies kon

schrijven. Nooit werd ik uit haar bureau gejaagd toen ik weer eens onaangekondigd

kwam binnenwaaien, nooit zat een draft van mij langer dan een paar dagen

onaangeroerd in haar boekentas, altijd zat ze aan de andere kant van de MSN-hulplijn.

Mieke, ik heb er nog geen milliseconde spijt van gehad dat ik je die week voor de

FWO-deadline in 2006 een mailtje gestuurd heb en ik heb het altijd een eer gevonden

dat ik mijzelf jouw assistent mocht noemen. Zoals ik al zoveel mails naar jou afgesloten

heb: Merci wei!

Op de tweede plaats wil ik de heren doctoren Simon, Orhan, en Dimitri bedanken.

Samen met mij begonnen ze zes jaar geleden aan hun doctoraat bij Mieke en ik heb ons

altijd een beetje als brothers in arms beschouwd die het academisch parcours samen

doormaakten. Nu ik als laatste van onze kleine bende doctoreer denk ik met weemoed

terug aan al onze koffiepauzes: eerst op bureau – wat we moesten staken wegens

brandgevaar – daarna in het Café Quetelet – gestaakt wegens een te lage opkomst – en

uiteindelijk in het kleine keukentje dicht bij het kantoor van onze founding mother –

vi

want de koffie was daar veel beter. Onze discussies – over sociologische theorie met

Orhan, over politiek met Simon, over West-Vlaamse aangelegenheden en huizen kopen

met Dimitri – zullen me nog nachten wakker houden!

Naast deze inner circle zijn er natuurlijk nog de andere collega’s die het mooie weer

voor mij maakten aan de vakgroep sociologie. Ik ga beginnen met het bedanken van alle

collega’s aan de vakgroep sociologie, want samen maken ze er een onvergetelijke

werkplek van. Een speciale vermelding verdient Lies, die sinds ze bij ons op bureau zit

het zonnetje binnengebracht heeft. Ik wil ook de mede-auteurs van enkele van de

artikels die in dit doctoraat verschijnen van harte bedanken: Orhan, Pieter en Hans,

jullie geniale bijdragen aan dit doctoraat hebben het geheel tot een hoger niveau getild.

Mijn mede-assistenten Jef, Sarah, Hans, Rosalie, Stijn, Mieke, Charlotte, Nele, Klaartje,

Vera, en Chloe wil ik uitvoerig bedanken voor de mooie les- en examenmomenten die

we samen deelden en de fijne vergaderingen waarop we onze strijdplannen bedachten

om de vakgroepraad weer eens een stap voor te zijn. Jef, Dries en Wouter wil ik

bedanken voor de mooie ontvangst die ze mij altijd geven telkens wanneer ik in

Onderbergen langskom. John wens ik uitdrukkelijk te bedanken voor de mooie

momenten die hij mij gegeven heeft door mij in te schakelen als assistent bij het vak

Statistiek. De lesmomenten tijdens de oefeningen statistiek zijn een ervaring geweest

die ik voor de rest van mijn leven zal koesteren. Ook Nina, Lore, Elien, Sara, Lindsay,

Cedric, Hans, Peter, Katrien, Frederic, Astrid, Henk, Piet, Elise, Bart, Anouk,

Wendelien, Ronan, Carine, Bruno, en Eva verdienen een speciale vermelding als de

mensen die mijn tijd op de vakgroep sociologie opfleurden.

Furthermore, I wish to thank Jeanne Ballantine for all the interest she has shown for my

work and for inviting us over to Tampa so I could finally make my first trip to the US. I

consider it an honor that she wants to take part in the examination committee of my

PhD dissertation and I want to thank her sincerely for flying all the way to Ghent to

attend my public defense. I hope we can keep in touch in the future!

Ik wil ook mijn familie bedanken voor alles wat ze voor mij gedaan hebben en nog

steeds doen. Mama en papa, ik wil jullie bedanken voor alle kansen die jullie mij

geschonken hebben en de steun die jullie geboden hebben tijdens mijn studententijd en

tijdens de jaren van mijn doctoraat. Zonder jullie logistieke en vooral emotionele steun

vii

was ik nooit zo ver geraakt in mijn leven. Ook mijn broers Jelle en Nils wil ik

bedanken, want ze waren steeds bereid te luisteren naar de vorderingen en bevindingen

van mijn onderzoek. Joris, Dora, Kevin en Heidi: bedankt voor de blijvende interesse in

de vooruitgang van mijn onderzoek en de steun die ik van jullie ontvang wanneer ik niet

aan het doctoreren ben. En Roel, Lars, en Axel, bedankt om nu en dan eens te vragen

wat ik nu in godsnaam weer voor werk doe!